ขอบคุณพี่ๆทุกคนมากครับ ปล.แล้วขอถามหน่อยครับว่าตัวทำละลายที่กัดน้อยสุดคือ zippo ใช้มั้ยครับ
กัดน้อยสุดก็น่าจะ Zippo แต่ราคาก็แพงสุดเช่นกัน
คือจริงๆ พวกที่น้ำมันกัด มันจะกัดเพราะสีมันใหลเข้าไปตามพวกเดือยอ่ะครับ หรือพวกซอกหลืบต่างๆ เพราะว่าจะทำให้สีขังอยู่ในร่อง แล้วกัดพลาสติกจนแตก
ซึ่งเรื่องนี้ แค่ตัวทำละลายอย่างเดียวไม่พอ มันเป้นเพราะเนื้อสีเอนาเมลด้วยเช่นกัน ฉะนั้นถึงใช้ Zipp[ ตราบที่ยังเป้นเอนาเมลยังไงก็กัด
ทางที่ดีคือใช้ประสบการณ์ครับ ส่วนใหนรู้ว่าสีใหลแล้วจะกองอยุ่ในร่อง ก็แยกชิ้นมาเลย ทางทีดีคือแยกชิ้นส่วนให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะช่วยได้เยอะ
ที่แตกส่วนใหญ่ไม่ใช่ตอนเช็ดนะครับ ตอนสีมันใหลนี่แหล่ะที่จะแตก ตรงใหนเป้นร่อง ตรงใหนสีซึมได้ โอกาศแตกสูงครับ โดยเฉพาะพวกสีขาว หรือพวกชิ้นส่วนที่มีแร้นเค้น แรงเครียดมาก่อนก็มีโอกาศสูง
การใช้พวกปากกาพิกเมนต์ เป็นอีกหนึ่งวิธีที่น่าแนะนำครับ สำหรับคนกลัวชิ้นส่วนแตก คือมันไม่แตกแน่ๆ แต่จะมีปัญหาตรงที่ว่ามันไม่แห้งจริง เอามือไปจับมันก็จะละลายได้ ถ้าใช้พวกนี้ยังไงเป็นไฟท์บังคับ ต้องพ่นเครียร์ปิด สถานเดียว
แต่การใช้พวกปากกาเคมี มันก็มีขีดจำกัดอยู่เหมือนกัน คือความละเอียดของหัวปากกา พวกร่องที่ลึกมากๆ ปากกาเคมีหัวไม่สามารถทาเข้าไปได้ และพยายามฝืน หัวปากกาจะแตก ทีนี้ต้องเสียตังซ้ำซ้อนหลายรอบ ตัวผมเองก็ทำเสียไปหลายแท่งแล้วเช่นกัน ปัจจุบันการทำงานผมจะใช้แบ่งเอาเลยว่าตรงใหนใช้ปากกาเคมี ตรงใหนใช้วอช แยกได้ง่ายๆความขนาดเส้นครับ แต่จะพยายามวอชเป็นหลัก ด้วยความระวัง เพราะปากกาเคมีถ้าเพลอเอามือไปโดนมันจะเละ แล้วมักจะไปเห็นตอนพ่นเครียร์ไปแล้ว..... คือสรุปง่ายๆว่าเก็บนานๆไม่ได้ หรือเก็บยาก รีบเขียนแล้วต้องรีบพ่นเครียร์.....
แต่ส่วนตัวผมใช้น้ำมันรอนสันอ่ะครับ กัดน้อยกว่าทามิย่า แต่มันดีตรงที่เอาใว้เช็ดพวกคราบกระดาษกาว หรือฝุ่น หรืออะไรอื่นๆได้ แต่ใช้แบบระวังอ่ะครับ มันก็พอไปได้
